De gevolgen van kanker kunnen een handicap vormen. Let op voor redelijke aanpassingen!
In een arrest van 20 februari 2018 heeft het Arbeidshof van Brussel geoordeeld dat de gevolgen van kanker een handicap kunnen vormen. Dit heeft een belangrijke implicatie voor werkgevers, in die zin dat de rechtvaardigingsgronden van een verschil in behandeling op grond van handicap beperkt zijn.
De werkneemster, voltijds tewerkgesteld als verkoopster, had haar werkgever meegedeeld dat lymfeklierkanker gediagnosticeerd werd. Een lange periode van arbeidsongeschiktheid volgde. Bijna twee jaar later, toen haar toestand verbeterde, adviseerden zowel haar behandelende arts als de raadgevende arts van het ziekenfonds een progressieve werkhervatting. De werkneemster heeft daarop een aanpassing van haar werkrooster gevraagd. Ze werd echter minder dan twee weken later ontslagen.
De werkneemster heeft haar ontslag betwist door zich te beroepen op een discriminatie op basis van het gebrek aan invoering van redelijke aanpassingen. Volgens de anti-discriminatiewetgeving staat de weigering om redelijke aanpassingen te verrichten in het voordeel van een gehandicapt persoon gelijk aan een discriminatie. De wet preciseert dat deze aanpassingen passende maatregelen zijn die toelaten een persoon met een handicap in staat te stellen toegang te hebben tot, deel te nemen aan en vooruit te komen op onder andere de arbeidsmarkt, tenzij deze maatregelen een onevenredige belasting vormen voor de persoon die deze maatregelen moet treffen.
Het Arbeidshof van Brussel heeft geoordeeld dat er, gelet op de langdurige afwezigheid van de werkneemster en gezien de belemmerende gevolgen van de kanker had voor de uitoefening van haar werk, wel degelijk sprake was van een handicap, in het licht van de ruime definitie die het Europese Hof van Justitie hieraan geeft.
Onder meer op basis van de verplichtingen van de werkgever in het kader van de welzijnswetgeving heeft het Arbeidshof geoordeeld dat de werkneemster redelijke aanpassingen kon verwachten, zoals een aangepast werkritme en een opleiding om het hoofd te bieden aan de negatieve gevolgen van de handicap. De werkgever die de werkneemster had vervangen, argumenteerde dat de werkmethodes waren veranderd en dat hij niet voldoende werk had voor meer dan één persoon. Het Hof was echter niet overtuigd door deze argumentatie.
Het Arbeidshof oordeelde dat het ontslag discriminatoir was en heeft de werkgever veroordeeld tot de betaling van een schadevergoeding aan de werkneemster gelijk aan zes maanden loon.
> Actiepunt
Wanneer een werknemer, als gevolg van een langdurige arbeidsongeschiktheid te wijten aan kanker, aangepaste arbeidsvoorwaarden vraagt, is het aangeraden erover te waken dat aan dergelijk verzoek niet zomaar voorbij wordt gegaan, en, desgevallend, te kunnen aantonen dat de aanpassingen gevraagd door de werknemer een onevenredige belasting vormen voor de werkgever.